Dzieci w rodzinie z przemocą domową

FORMY PRZEMOCY WOBEC DZIECI:

PRZEMOC FIZYCZNA to wszelkie celowe, intencjonalne zachowania wobec dziecka powodujące urazy na jego ciele:

·         uderzanie, kopanie, bicie pięścią, chwytanie, duszenie, popychanie, szczypanie, szturchanie w plecy, ciągnięcie za włosy, ciągnięcie za uszy, boksowanie, parzenie, zgniatanie, podstawianie nogi;

·          rzucanie przedmiotami, grożenie użyciem broni;

·          narażanie dzieci na niebezpieczną jazdę samochodem, prowadzenie w stanie nietrzeźwym, celowe narażanie dzieci na inne niebezpieczeństwa;

·         izolowanie dziecka, zamykanie go lub grożenie zamknięciem.

PRZEMOC PSYCHICZNA to intencjonalne zachowania wobec dzieci, które nie zawierają aktów przemocy fizycznej, ale powodują znaczące obniżenie możliwości prawidłowego rozwoju:

·         narażanie dziecka na akty przemocy w domu;

·         przekleństwa, niecenzuralne zachowania lub wypowiedzi, podnoszenie głosu;

·         nękanie, zawstydzanie przy obcych osobach;

·         krytykowanie, wyzywanie, drwiny, ośmieszanie, oskarżanie, bagatelizowanie słów lub gestów, nieakceptowanie emocji dziecka;

·         lekceważenie partnerki/partnera w obecności dziecka, negowanie jej/jego autorytetu, manipulowanie dzieckiem, by opowiedziało się przeciwko drugiemu rodzicowi;

·         nierealistyczne oczekiwania dotyczących jego sprawności intelektualnej, manipulowanie jego poczuciem winy;

·         przerywanie, zmienianie tematu, niesłuchanie, nieodpowiadanie, przekręcanie słów dziecka;

·         łamanie umów zawartych z dzieckiem, niedotrzymywanie słowa, bycie stale nieobecnym;

·         nierespektowanie prywatności dziecka, szperanie w jego pokoju, przeglądanie jego rzeczy;

·         nieokazywanie emocji, niedzielenie się uczuciami, nieudzielanie wsparcia, niedocenianie, niezwracanie uwagi, nierespektowanie uczuć dziecka, jego opinii i praw;

·         opowiadanie przerażających historii, straszenie karami ze strony sił ponadnaturalnych jak np. kosmitów, Boga, diabła;

·         atakowanie zabawek czy zwierząt domowych, niszczenie własności dziecka;

·         wymuszanie na dziecku respektowania tradycyjnie pojętego podziału na role związane z płcią, jak np. zakazywanie chłopcom płakania, okazywania strachu, dziewczynkom złoszczenia się.

PRZEMOC SEKSULANA to każde zachowanie osoby starszej i silniejszej, które prowadzi do jej seksualnego podniecenia i zaspokojenia kosztem dziecka:

·         dotykanie wbrew woli dziecka;

·         wytwarzanie napięcia seksualnego w relacji z dzieckiem;

·         poniżające komentarze na temat ciała dziecka;

·         odnoszenie się do dziecka jak do partnera seksualnego;

·         niechciane pocałunki, pieszczoty;

·         obnażanie własnych genitaliów wobec dziecka;

·         zmuszanie dziecka do okazywaniu fizycznej czułości wobec innego dorosłego;

·         uporczywe łaskotaniu lub sekretne zabawy;

·         dotykanie obszarów genitalnych dziecka pod pretekstem zabawy;

·         zmuszanie dziecka do pozowania do zdjęć i filmów pornograficznych.

PRZEMOC EKONOMICZNA to zachowania polegające m.in. na:

·         stosowaniu przymusu ekonomicznego, pozbawianiu jedzenia, odbieraniu dziecku pieniędzy bądź innych rzeczy będących własnością dziecka;

·         niebraniu odpowiedzialności za dziecko.

ZANIEDBANIE to długotrwałe niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizjologicznych, psychicznych dziecka, co powoduje pogorszenie stanu zdrowia u dziecka i utrudnia jego rozwój. O zaniedbaniu mówi się wtedy, gdy dziecko:

·         cierpi z powodu ciągłego głodu;

·         ma zaburzony rozwój fizyczny (wzrost, waga poniżej normy);

·         ma zaniedbany wygląd (brudne włosy, ubranie nieadekwatne do pogody);

·         nie jest pod opieką lekarską (brak szczepień ochronnych, niewyleczone rany, brak opieki stomatologicznej);

·         pozostawiane jest bez opieki;

·         jest zmęczone, apatyczne, bierne;

·         niedopełnia obowiązku szkolnego.

TYPOWE PRZYKŁADY PRZEMOCY WOBEC DZIECI, BĘDĄCYCH ŚWIADKAMI PRZEMOCY W RODZINIE:

·         izolowanie dziecka na równi z osobą maltretowaną (np. zabranianie mu zabaw i kontaktów z innymi dziećmi) - angażowanie dziecka do współuczestnictwa w przemocy (np. zmuszanie go do brania udziału w fizycznych, emocjonalnych lub seksualnych napaściach na partnerkę/partnera),

·         zmuszanie dziecka do oglądania przemocy,

·         grożenie użyciem przemocy wobec dziecka, ulubionego zwierzęcia domowego lub innych drogich dziecku rzeczy (ataki wymierzone w zwierzęta lub ulubione zabawki są szczególnie raniące dla małych dzieci, które często nie rozróżniają granicy między sobą a ulubionym obiektem; zatem atak sprawcy na ulubionego kota doświadczany jest jako atak przeciwko samemu dziecku),

·         przesłuchiwanie dzieci, by wydobyć od nich wiadomości o tym, co robiła drugi rodzic,

·         przymuszanie maltretowanej osoby, by dziecko zawsze jej towarzyszyło,

·         zabieranie dziecka z domu po każdym epizodzie przemocy, by upewnić się, że maltretowana dorosła ofiara nie ucieknie od sprawcy,

·         używanie dzieci jako zakładników lub porywanie ich, aby ukarać ofiarę lub zmusić ją do posłuszeństwa,

·         wykorzystywanie przewlekłych postępowań o przyznanie opieki jako kolejnego sposobu maltretowania ofiary,

·         wygłaszanie dzieciom długich tyrad o zachowaniach maltretowanej osoby, które miały być przyczyną rozwodu,

·         domaganie się nieograniczonego dostępu do dzieci lub stałej łączności telefonicznej (np. naleganie, by po separacji dzieci nocowały u sprawcy na zmianę, bez brania pod uwagę ich potrzeby spędzania czasu razem lub z przyjaciółmi).

PRZEMOC POPRZEZ BYCIE ŚWIADKIEM PRZEMOCY...

DOTYCZY GŁÓWNIE TWOJEGO DZIECKA

To ono jest świadkiem przemocy na Twojej osobie. Pamiętaj, twoje dziecko Cię kocha. Jesteś dla niego jedyną, najcudowniejszą istotą na świecie. Ono cierpi razem z Tobą. Razem z Tobą jest ofiarą, mimo, że na nie razy nie spadają. Ono, kiedy wystarczająco dorośnie, będzie starało się Cię ochronić, osłonić swoim ciałem. Pozwalając na to, by Twoje dziecko było świadkiem przemocy, stajesz się nieświadomie również osobą stosującą przemoc wobec własnego dziecka i jesteś za to odpowiedzialna/y.

NIE MUSISZ SIĘ „POŚWIĘCAĆ DLA DZIECI””

Tak często usprawiedliwiają się osoby, które tkwią w nieudanym związku. To nieprawda. Dla dziecka lepszy jest jeden spokojny, szczęśliwy rodzic, niż dorastanie w domu pełnym przemocy i lęku. Tak jedynie usprawiedliwiasz przed samą/samym sobą i innymi brak decyzji o przerwaniu przemocy. Twoje dziecko za klika lat, być może, powie Ci – „Zmarnowałaś/eś mi dzieciństwo! Dlaczego nas nie chroniłaś/eś? Byłaś/eś dorosła/y, ja nie.”

TWOJA WALKA O PEŁNĄ RODZINĘ DLA DZIECI JEST JEDYNIE USPRAWIEDLIWIENIEM TWOJEJ BEZRADNOŚCI!

Najłatwiej jest oszukać samą/samego siebie. Twoje dzieci widzą, czują i cierpią. Są bezbronne. Często nie zdajesz sobie sprawy, że Ty – zadręczona/y i umęczona/y może nie masz dla nich serca. Może zaniedbujesz je, bo już nie potrafisz dać ciepła i miłości. Jest Ci przecież tak ciężko, a Twój ból nie pozwala Ci dostrzec bólu Twoich dzieci. Chcesz, by one to rozumiały, ale one są zbyt małe, żeby zrozumieć. Dzieci w takiej „pełnej rodzinie” są samotne, odtrącone, pozbawione poczucia bezpieczeństwa. Zdają sobie sprawę, że nic nie mogą zrobić. One nie mają wyboru. Ty masz. One muszą się zgodzić na los, który Ty im wybrałaś/eś. To, w jakich warunkach dorastają Twoje dzieci, ma wpływ na ich rozwój. Stają się przedwcześnie dojrzałe, biorą aktywny udział w aktach przemocy, gdy chcą Cię ochronić.

Źródło Niebieska Linia

Jeżeli zauważyłaś u siebie tendencje do takich zachowań zgłoś się do Powiatowego Ośrodka Interwencji Kryzysowej. Tutaj otrzymasz pomoc!

Powiatowy Ośrodek Interwencji Kryzysowej

Ul. Kościuszki 55a 48-200 Prudnik

Wydruk finansowany ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w ramach programu: „Wspieranie jednostek samorządu terytorialnego w tworzeniu systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie „ Projekt : „Niebieska Karta i co dalej …?”